ÖZLEMEK GÜZELDİR
Penbe Ertürk
Saat şu anda: 03.00 gece ile gündüz arasında bir zamanın içindeyim. İçimde değişik bir hüzün, zaman zaman gelip giden zihnimin bir yerlerinde sakladığım anılar. Geçip giden 38 yıl, geriye kalan; belki dakika, belki saat, belki de yıl...
Kalbimin, ruhumun, zihnimin karmakarışık halleri ve hayatın içinde kaybettiklerimiz, kazandığımız her şey şu anda içimde bir yerlerde iç içe. Hayatın içinde öylesine yaşarken bütün duyguları yaşayı veriyoruz işte... Mutluluk, hüzün neşe ama galiba en çok hissettiğimiz özlem. Bir şeyi, bir yeri, birini, özlüyoruz. Çoğu zaman özlenen her ne ise kavuşmak pekte mümkün olmuyor.
Gece ile gündüz, ay ile güneş ya aşıktır masallarda ya kardeş. Kavuşma ihtimalleri yoktur, ne gece gündüze ne ay güneşe kavuşamaz. Biri geldiğinde diğerinin gitme zamanı gelmiştir çünkü. Zamansız gelir ayrılık hep, tam kavuşacaklarken biri gider ya da gitmek zorunda kalır. Özlem güzel midir peki? Kavuşamamak güzel mi? Kardeşe, sevgiliye, anneye sarılamamak hem acı verir hem de o anda en derin hüzün çöker. Özlemek hüzün doldurur insanın içini ama en yoğun yaşanılan duygudur. Özlemek ve özlediğinde özlenenin bütün kusurlarını unutmak.
Milyonlarca şiir yazılmıştır, romanlar sayfalarca, ince ince işlenmiştir romanlara şiirlere ne kadar yüce bir duygu olduğu. Hiç kavuşamaz sevgililer; Aslı ile Kerem, Ferhat ile Şirin, Leyla ile Mecnun hep sonunda ayrılık vardır en yüce sevdaların. Demek ki kutsal bir histir özlemek, demek ki özlemek insan olmaktır.
Bazen bir mekanı, bir anı, bir insanı özlersin, çocukluğunu, çocukluğunda ki saflığı, evladını, anneni, sevgiliyi özlersin, bazen maddenin ötesinde içinde bulunduğun o hali özlersin. Özlemek güzeldir azizim; bütün kusurları örter o kadar örter ki kusurları bile özlersin. Bazen geçmişte yaşadığın yokluk zamanlarını, yokluğun içinde ki mutlu olma çabanı özlersin, kokusunu özlersin birinin, özlediğin kokuyu hatırlarsın ama bir daha hiçbir şey öyle kokmaz ve kavuşmak o kokuyu hissetmek mümkün değildir, daha çok özlersin, özledikçe daha çok seversin, sevdikçe bazı kırgınlıkların kendi kendini tamir eder ve sen her şeye rağmen daha çok özlersin. Özlemek güzeldir azizim; toprak suyu özler mesela buluştuklarında muazzam bir koku çıkar ortaya, kahverengi topraklardan rengarenk çiçekler fışkırır, sarar sarmalar, köklerini salar toprağa rengarenk çiçekler.
Ağaç yağmuru özler; yağmur yağdığında ağaç dallarını yıkar, rengi değişir, mis gibi kokar sonra meyveler verir, meyveler tohuma dönüşür. Kış yazı özler mesela. Küçücük bir serçe kışı atlatıp yaza kavuşmak ister. Güz gazeli özler yorulmuştur çünkü artık dinlenme zamanı gelmiştir.
Özlemek güzeldir azizim; hep bir şeyler, birileri özlenir hayatta. Hayatın devamı için gereklidir, çünkü özlemek umut etmektir. Aslında hiçbir ihtimal yokken her şeye rağmen beklemektir özlenen her ne ise. Minik serçenin kışı atlatamayacağını bilerek yazı beklemesi gibi.
Hayatın kendisidir özlemek; yücedir, kutsaldır. İnsanlığa, insanca yaşamaya dairdir.
Özlemek güzeldir azizim, özlemek umudunu kaybetmemektir.
İçinizde özlediğiniz ne varsa yapa bilme, kavuşa bilme ihtimaliniz varsa asla vaz geçmeyin; belki aşıklar, kardeşler kavuşamadı ama siz bu ezberi boza bilirsiniz. Umudunuzu kaybetmeyin çünkü her şey mümkündür hayatta…
